Ulica Żydowska

Ulica, przy której znajduje się Sanktuarium, niegdyś nazywana była Sukienniczą. Obecną nazwę nosi od czasu, gdy zasiedlili ją Żydzi. Dziś znana przede wszystkim z tętniących nocnym życiem pubów i zacisznych knajpek umiejscowionych w zabytkowych kamienicach i na ich podwórkach, wcześniej była centrum  życia rabinów, handlarzy i uczniów chederów. 

Pierwsze odnotowane wzmianki o Żydach w Poznaniu pochodzą z 1367 roku. W tym czasie spłonęła nie tylko ich dzielnica, ale też pierwsza poznańska bożnica, mieszcząca się na skrzyżowaniu ulic Dominikańskiej i Szewskiej. Po 1500 roku miasto, znajdujące się na ważnych szlakach handlowych, zaczęło się dynamicznie rozwijać i przyciągać nowych przybyszów z zagranicy. Według przeprowadzonego wówczas spisu ludności Poznań był jednym z największych skupisk społeczności żydowskiej w ówczesnej Polsce. Około 1521 roku poznańskim Żydom przyznano prawa handlowe; zwolniono ich również z opłat na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Taka polityka przyciągała coraz większe grupy Żydów, które w owym czasie gromadziły się właśnie w okolicach obecnej ulicy Żydowskiej. Zakładano tu szkoły, dzięki czemu nastąpił rozkwit nauk talmudycznych i szeroko rozumianej kultury, powstawały szpitale. Choć dzielnicę trawiły jeszcze dwa ogromne pożary (w 1536 i 1590 roku), pozostała ona gęsto zaludniona. W poznaniakach wzrastała jednak niechęć do mieszkańców dzielnicy – kilkakrotnie usiłowano odebrać im prawo do jej zamieszkiwania. Ci z kolei starali się o zmianę nazwy ulicy twierdząc, że jest ona obraźliwa. Udało im się to tylko na rok (ulica nosiła chwilowo nazwę pochodzącą od Michała Herza).

Po I wojnie światowej znaczna część mieszkańców pochodzenia żydowskiego wyemigrowała do Niemiec. Większość tych, którzy zostali, zginęła podczas Holocaustu w trakcie kolejnej wojny. Również podczas wojny naziści przerobili jedną z synagog na miejską pływalnię. Inna synagoga, mieszcząca się przy ul. Żydowskiej 15/18, pełniła równocześnie funkcję domu nauki, w którym studiowano Talmud. Budynek został wzniesiony w 1910 roku. Stanowił część żydowskiego schroniska dla starców i zniedołężniałych, zniszczonego przez Niemców około 1945 roku.

Dzisiaj zarówno wśród młodzieży, jak i starszych mieszkańców miasta popularnością cieszą się znajdujące się przy Żydowskiej liczne lokale gastronomiczne. Od 2014 roku na skrzyżowaniu z ulicą Stawną, naprzeciwko dawnej synagogi (a później pływalni), działa nowoczesny hotel z restauracją.