Ulica Wodna i Pałac Górków

Zwiedzając Stary Rynek w Poznaniu, koniecznie trzeba zajrzeć do uliczek odchodzących zeń. Polecamy ulice Wodną, Woźną i Wielką na wschodniej pierzei rynku, nieopodal Sanktuarium.

Na przecięciu wschodniej i południowej pierzei Starego Rynku, 350 metrów od Sanktuarium Najświętszej Krwi Pana Jezusa, znajduje się ulica Wodna. Jej nazwa pochodzi jeszcze z okresu średniowiecza, gdy była jedyną drogą prowadzącą z centralnego placu do wybrzeża Warty. Służyła wówczas ludziom czerpiącym wodę z rzeki. W Warcie poiło się również zwierzęta hodowlane.

W XV wieku ulicę zamieszkiwali ważni i zamożni kupcy, rzemieślnicy, a także kler i szlachta, między innymi rodzina Szamotulskich. Byli to ludzie odpowiedzialni za przebudowanie kamienic mieszkalnych na elegancki pałac, później zamieszkiwany przez ród Górków. W późniejszym czasie, gdy założono wodociągi, ulica znacznie straciła na znaczeniu. Zachowała jednak swoją nazwę – nawet w czasie niemieckiej okupacji używano określenia Wasserstrasse.

Pałac Górków to najważniejszy zabytek na Wodnej. Jego architektura łączy styl gotycki z renesansowym, a jednym z atutów obiektu jest przepiękny dziedziniec arkadowy. Jako że jego mieszkańcy byli protestantami i sprzyjali nowemu jeszcze w XVI wieku ruchowi, pałac wkrótce stał się ośrodkiem luterańskim. Toczyły się w nim ważne dysputy o naturze religii i przemian społecznych. Po śmierci ostatniego przedstawiciela rodu budynek odziedziczyli Czarnkowscy. Kilka lat później odkupiło go miasto, by zaraz później sprzedać zakonowi benedyktynek.

Gdy w 1803 roku klasztor zamknięto, budynek został przekształcony w szkołę średnią dla dziewcząt. Jak większość znaczących miejsc w okolicy Starego Rynku, pałac uległ zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Na szczęście w latach 1960–67 odbudowano go i wyeksponowano częściowo zachowany renesansowy portal. Dziś w budynku mieści się Muzeum Archeologiczne.

Placówka poświęcona głównie starożytnej historii udostępnia wystawy czasowe oraz stałe. Wśród tych drugich znajdują się: śmierć i życie w starożytnym Egipcie, pradzieje Wielkopolski, archeologia Sudanu, sztuka naskalna Afryki Północnej, ekspozycja przedstawiająca dawne grody i organizację społeczeństwa Polski. Na dziedzińcu muzeum można również podziwiać obelisk faraona Ramzesa II, który dawniej znajdował się przed świątynią w Athribis w egipskiej Delcie. Warto również śledzić wystawy okresowe.